Midas Pandora

Midas Schreef:

Hallo Gaston,
 
Steeds vaker bekruipt mij het idee dat doorgaan met dit reïntegratietrajact zinloos is. Daarom wil ik je verzoeken om een time-out.
 
Misschien kun je daarvan gebruik maken om met je eigen woorden te beschrijven waarom ik nog met dit traject door zou moeten gaan en wat het nut daarvan zou zijn. Liefst in de vorm van een gedetailleerd plan van aanpak, waarin je op z'n minst zou moeten aangeven in hoevere je bemoeienis mijn bekendheid met, laten we zeggen, een factor tien kan laten toenemen en in hoeverre je me van dienst zou kunnen zijn in het aanboren van serieuze commerciele contacten.
 
Ik ben bang dat je me in genoemde opzichten niet veel kunt bieden, tot nu toe is het in ieder geval niet gebleken. Maar, ik laat me graag aangenaam verassen.
 
Met vriendelijke groet,
 
Midas Pandora
 

Een mail-wisseling

Beste Midas,

Hallo gaston,

 Jammer dat je nu met dit gevoel naar het traject kijkt. Jammer ook dat verwachtingen blijkbaar niet ingevuld worden. Tijd dus om hierover te praten. Dit wil ik niet per mail doen, maar gewoon in een persoonlijk gesprek. Helaas passen mijn voorgestelde data niet in jouw planning. Stel dus maar een aantal data voor. Daarbij sta ik op het punt om een afspraak in te plannen met Linda Frnts, die jou zeker in eerste instantie verder kan helpen.

Ja Gaston, jammer. Vooral jammer voor mij. Maar, wat had je dan verwacht, dat ik enthousiast zou zijn? Waarover zou ik dan enthousisat moeten zijn?

Kunnen we zeker  over praten, maar daar wil ik niet als eerste mee beginnen. We hebben namelijk al een aantal keren gepraat, ook al naar aanleiding van eerdere soortgelijke mails. Maar het bleef toch vooral bij een herhaling van zetten. Ik zie geen echte resultaten van je bemoeienissen. Het "traject" loopt al een half jaar en er is nog niks gebeurd, behalve genoemde gesprekken. Je hebt wel met een of twee mensen gepraat, maar zonder substantiele zichtbare gevolgen. Je hebt ook een paar voorstellen gedaan, maar daar werd ik niet echt blij van.

Daarom dat ik er op aandring dat je toch eerst eens een plan van aanpak presenteert.

Dat je nu met Linda Frints gaat praten is misschien een opening, als dat al iets oplevert. Dat zou je misschien een aantal handvatten kunnen opleveren in je plan van aanpak. Dat wacht ik dus eerst maar eens af.

Verder ben ik natuurlijk zelf wel actief, zo ver mijn financieën dat toelaten. De visitekaartjes zijn klaar, er is een eerste postkaart als promo-artikel. Met de keramiek is er wat gedonder geweest met het glazuur, maar het lijkt er op dat er volgende week definitief een behoorlijke hoeveelheid klaar is. Mu ben ik bezig met de inschrijvingen voor een aantal kunstmarkten. Met een beetje geluk kan ik de eerste doen voor het eind van deze maand. Dat moet dan in eerste instantie aantonen of er een markt is voor de keramiek die ik nu maak, of er aanpassingen nodig zijn. En het moet me aan de nodige contacten helpen voor de promotie van mijn schilderijen.

Als het plan van aanpak me bevalt kom ik zeker wel graag naar Heerlen. Alleen is dat 's morgens praktisch niet te doen. Ik reis namelijk niet van Maastricht naar Heerlen, maar van Daalhof naar Heerlerheide. Daar ben je wel een paar uur zoet mee. Bij die gelegenheid kunnen we dan ook wel zien of het zinvol is om iets van mijn werk in jullie kantoor te hangen. Ook het werk en de site van die andere kunstenaar kan dan ter sprake komen. Maar dit zijn in mijn opinie allemaal tamelijk onbelangrijke bijzaken. De hoofdzaak dient te zijn, in hoeverre jij een bijdragen aan mijn carriere kunt leveren en op welke mannier jij dat denkt aan te pakken.

Ik hoor graag je reactie.

Ik ook, Midas Pandora 

Midas wachtte enkele dagren, werd ongeduldig en mailde toen:

Beste Gaston,
 
Je zei: "voorstander te zijn van open communicatie".
 
Alles nog eens overdenkende, is hier mijn besluit om aan de SD te vragen het "reintegratietraject" te beeïndigen. Dit, tenzij je binnen één week uitvoerig, schriftelijk, een plan van aanpak weet te presenteren, waar ik me volledig in kan vinden. Een plan met een duidelijk perspectief en massieve inzet van middelen.
 
We zijn nu al een half jaar bezig en er is niks concreets gebeurd. Je hebt, naar mijn ervaring, geen duidelijke visie op wat er zou moeten gebeuren en welke middelen je hierbij zou kunen inzetten. Mijn pogingen je aan te sporen, hebben geen zoden aan de dijk gezet. De voorstellen die je tot nu toe deed kan ik niet serieus nemen.
 
Het feit dat je geen ervaring hebt met het begeleiden van kunstenaars is voor mij geen excuus meer. Je hebt inmiddels een half jaar de tijd gehad om je in de materie te verdiepen, hiervan is niks gebleken. Aan oriëntatiemogelijkheden heeft het niet ontbroken. We hebben het ene na het andere vrijblijvende oriëntatiegesprek gevoerd, zonder resultaat. Ik vraag me af welke overweging, behalve financiële, je ertoe hebben aangezet deze case aan te nemen. Heb je je zelf overschat? Heb je mij onderschat en dacht je "Oh, die huppelt we lekker achter me aan tot aan de kassa?" Waar ben je in godsnaam mee bezig?!
 
Zoals je weet, ben ik er sowiso al  van overtuigd dat reïntegratiebureaus bedriegers en klaplopers zijn. Tot dusvere heb je me niet van het tegendeel weten te overtuigen. Bij onze kennismaking heb ik je er al op gewezen, niet van plan te zijn het willoze lijdend voorwerp in een of andere poppenkast te gaan spelen. Daar begint het ondertussen wel heel erg op te lijken! Heb ik ongelijk? Bewijs het!
 
Ik ga hier niet meer over "praten" of telefoneren.
 
Met vriendelijke groet,
 
Midas Pandora

Wordt vervolgd ...